Glazurnik - świadectwo czeladnicze

Uzyskaniem kwalifikacji "Glazurnik - świadectwo czeladnicze" w szczególności mogą być zainteresowane osoby, które: - pracują w branży remontowo-budowlanej i chcą poszerzyć oraz potwierdzić swoje umiejętności w zakresie prac glazurniczych; - wchodzą na rynek pracy i posiadają kwalifikacje w pokrewnych zawodach; - są zainteresowane przekwalifikowaniem się lub zdobyciem nowej kwalifikacji ze względu na zgłaszane przez pracodawców zapotrzebowanie na specjalistów w tym zakresie.

Świadectwo czeladnicze w zawodzie glazurnik mogą uzyskać osoby, które z wynikiem pozytywnym zdały egzamin czeladniczy. Ogólne wymagania i warunki uzyskania kwalifikacji określa rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych. Do egzaminu czeladniczego może przystąpić osoba, która spełnia jeden z niżej wymienionych warunków: 1) ukończyła naukę zawodu u rzemieślnika jako młodociany pracownik oraz dokształcanie teoretyczne młodocianych pracowników w formach pozaszkolnych; 2) posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej oraz ukończyła kształcenie ustawiczne w formie pozaszkolnej, dotyczące umiejętności zawodowych wchodzących w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin; 3) jest uczestnikiem praktycznej nauki zawodu dorosłych, o której mowa w art. 53c ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2018 r. poz. 1265, z późn. zm.); 4) posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej i co najmniej trzyletni okres wykonywania zawodu, w którym zdaje egzamin; 5) posiada świadectwo ukończenia szkoły ponadgimnazjalnej albo dotychczasowej szkoły ponadpodstawowej, prowadzącej kształcenie zawodowe o kierunku związanym z zawodem, w którym zdaje egzamin; 6) posiada tytuł zawodowy w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, w którym zdaje egzamin, oraz co najmniej półroczny okres wykonywania zawodu, w którym zdaje egzamin; 7) posiada świadectwo ukończenia gimnazjum albo ośmioletniej szkoły podstawowej oraz zaświadczenie o zdaniu egzaminu sprawdzającego lub świadectwo potwierdzające kwalifikację w zawodzie, a także co najmniej roczny okres wykonywania zawodu, w którym zdaje egzamin, po uzyskaniu zaświadczenia o zdaniu egzaminu sprawdzającego lub świadectwa potwierdzającego kwalifikację w zawodzie.

Osoba posiadająca kwalifikację "Glazurnik - świadectwo czeladnicze" może m. in.: - świadczyć usługi z zakresu glazurnictwa w ramach własnej działalności gospodarczej; - pracować w zakładach remontowo-budowlanych; - współpracować z firmami deweloperskimi; - pracować w firmach usługowych lub handlowych z branży budowlanej zajmujących się np. sprzedażą materiałów, dostarczaniem różnych rozwiązań w tym zakresie lub doradztwem. Osoba posiadająca kwalifikację "Glazurnik - świadectwo czeladnicze" może w przyszłości ubiegać się o tytuł mistrza w zawodzie. Po uzupełnieniu swoich kompetencji i ukończeniu odpowiednich kursów może również przystąpić do egzaminów czeladniczych w zawodach: betoniarz, posadzkarz, kamieniarz, murarz-tynkarz, technolog robót wykończeniowych w budownictwie, monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie.

Bezterminowo

Świadectwa czeladnicze i dyplomy mistrzowskie są nadawane na podstawie ustawy z dnia 22 marca 1989 r. o rzemiośle (Dz. U. z 2018 r. poz. 1267, z późn. zm.). Kwalifikacje te są wydawane przez izby rzemieślnicze osobom, które z wynikiem pozytywnym złożyły stosowne egzaminy (opisane w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych). Cechą charakterystyczną egzaminów czeladniczych i mistrzowskich jest ich powszechna dostępność dla różnych grup kandydatów, zarówno absolwentów nauki zawodu, jak też osób dorosłych, które poszukują możliwości formalnego potwierdzenia kompetencji często zupełnie niezwiązanych z wykształceniem i nabytych w wyniku samodzielnego uczenia się (np. w czasie pracy). Jak podaje „Raport na temat działalności edukacyjnej rzemiosła” (Związek Rzemiosła Polskiego, Warszawa 2016), w 2015 r. do egzaminów czeladniczych przystąpiło blisko 29 000 osób, z których 26 539 uzyskało świadectwa czeladnicze. Do egzaminów mistrzowskich przystąpiło 2831 osób, z czego 2678 uzyskało dyplomy mistrzowskie. Przytoczony raport wskazuje, że w 2015 r. w zawodach budowlanych do egzaminów czeladniczych przystąpiło 5767 osób a do egzaminów mistrzowskich 1039 osób. Od 2010 do 2015 roku wydano 893 świadectwa czeladnicze w zawodzie glazurnik. Łącznie dla egzaminów czeladniczych w zawodzie glazurnik powołano 20 komisji egzaminacyjnych (według stanu na dzień 31 grudnia 2015 r.). Zainteresowanie tym zawodem wynika z faktu, że prężnie rozwijający się rynek nieruchomości sprzyja rozwojowi usług budowlanych. Na podstawie danych GUS („Budownictwo mieszkaniowe – tablice przeglądowe od 1991 roku”) w 2014 roku liczba mieszkań oddawanych do użytku wynosiła 143 166 a w 2015 roku 147 711. Widoczna jest zatem tendencja wzrostowa. Mieszkania na rynku pierwotnym oddawane są w stanie deweloperskim, niezbędne jest zatem korzystanie z usług fachowców z branży wykończeniowej: glazurników, posadzkarzy, malarzy, których kwalifikacje powinny być formalnie poświadczone, co przyczyni się do zapewnienia jakości świadczonych usług. Rynek usług budowlanych zmierza w kierunku coraz większej profesjonalizacji prac wykończeniowych, w tym prac glazurniczych. Wynika to z rozwoju technologii wymagających aktualnej wiedzy i nowych umiejętności. Powiązane jest to z nowymi trendami i modą w zakresie wykańczania wnętrz przy użyciu nietypowych materiałów lub według specyficznego wzoru. Dlatego też wzrasta zapotrzebowanie na usługi osób dobrze przygotowanych do wykonywania tego typu prac. Włączenie świadectwa czeladniczego w zawodzie glazurnik do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji wzmocni rozpoznawalność świadectwa. Będzie też dodatkowo ofertą uzyskania formalnych kwalifikacji, mających istotny wpływ na jakość i bezpieczeństwo świadczonych usług w obrębie branży budowlanej.

Kwalifikacje o zbliżonym charakterze: świadectwo czeladnicze w zawodzie glazurnik jest powiązane z innymi kwalifikacjami potwierdzającymi gotowość do świadczenia usług związanych z robotami wykończeniowymi w budownictwie. Do kwalifikacji o zbliżonym charakterze należą świadectwa czeladnicze w zawodach: - murarz-tynkarz; - murarz; - betoniarz; - posadzkarz; - kamieniarz; - technolog robót wykończeniowych w budownictwie; - monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie; - dyplom mistrzowski w zawodzie glazurnik; - dyplomy potwierdzające kwalifikacje w zawodach: - murarz-tynkarz; - betoniarz-zbrojarz; - kamieniarz; - monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie; - świadectwa potwierdzające kwalifikacje - B.5. Montaż systemów suchej zabudowy; - B.6. Wykonywanie robót malarsko-tapeciarskich; - B.7. Wykonywanie robót posadzkarsko-okładzinowych; - B.16. Wykonywanie robót zbrojarskich i betoniarskich; - B.18. Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich. Różnice między kwalifikacjami o zbliżonym charakterze Wymienione kwalifikacje różnią się od kwalifikacji wnioskowanej do włączenia do ZSK w następujących obszarach: - osoba posiadająca czeladnika w zawodzie glazurnik – inaczej niż mistrz w zawodzie – nie organizuje i nie nadzoruje pracy w zespole oraz nie prowadzi doskonalenia zawodowego współpracowników; - osoba posiadająca czeladnika lub mistrza w zawodach: glazurnik, monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie, technolog robót wykończeniowych w budownictwie, murarz, murarz-tynkarz, betoniarz, betoniarz-zbrojarz, kamieniarz oraz posadzkarz wykonuje czynności w zakresie prac przygotowawczych (np. wylewki, izolacje, podkłady) oraz stosuje materiały okładzinowe (co jest to wspólnym zakresem czynności dla zawodów związanych z wykonywaniem prac wykończeniowych); - osoba posiadająca czeladnika w zawodzie glazurnik – inaczej niż osoba posiadająca świadectwo czeladnicze w innych, wymienionych wyżej zawodach związanych z wykonywaniem prac wykończeniowych – wykonuje i naprawia okładziny ścienne i posadzki z materiałów ceramicznych i szklanych z wykorzystaniem specjalistycznych metod; - osoba posiadająca czeladnika w zawodzie glazurnik wykonuje posadzki tylko z wykorzystaniem materiałów ceramicznych i szklanych; inaczej niż posadzkarz – nie wykonuje posadzek z pozostałych dopuszczonych do tego rodzaju powierzchni materiałów; - osoba posiadająca czeladnika w zawodzie glazurnik wykonuje okładziny ścienne i podłogowe tylko z materiałów ceramicznych i szklanych; inaczej niż osoba posiadająca świadectwo czeladnicze w zawodzie kamieniarz – nie korzysta z materiałów i wyrobów kamiennych. Wspólne zestawy efektów uczenia się: - zestaw „Funkcjonowanie w przedsiębiorstwie” jest wspólny dla wszystkich włączonych do ZSK świadectw czeladniczych; - zestawy „Wykonywanie robót okładzinowych” i „Wykonanie napraw okładzin” występują również w kwalifikacji dyplom mistrzowski w zawodzie glazurnik.

Szczegółowe wymagania dotyczące walidacji i podmiotów przeprowadzających walidację określają przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie egzaminu czeladniczego, egzaminu mistrzowskiego oraz egzaminu sprawdzającego, przeprowadzanych przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych (Dz. U. poz. 89, z późn. zm.) oraz w standardzie wymagań egzaminacyjnych. Metody stosowane w walidacji Weryfikacja efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji jest przeprowadzana w dwóch etapach: 1) etap praktyczny polega na samodzielnym wykonaniu przez kandydata zadań egzaminacyjnych sprawdzających umiejętności ujęte w zestawach efektów uczenia się 1-3; 2) etap teoretyczny (składający się z części pisemnej i ustnej) polega na udzieleniu odpowiedzi na pytania sprawdzające umiejętności określone we wszystkich zestawach efektów uczenia się. Zasoby kadrowe - kompetencje osób przeprowadzających walidację W skład komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin czeladniczy wchodzą: 1) przewodniczący komisji; 2) zastępcy przewodniczącego komisji; 3) członkowie komisji; 4) sekretarz, który sprawuje obsługę administracyjno-biurową komisji egzaminacyjnej i nie uczestniczy w przeprowadzaniu egzaminu oraz ocenianiu i ustalaniu jego wyniku. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej i jego zastępcy posiadają wykształcenie wyższe oraz co najmniej 6-letni okres wykonywania zawodu, którego dotyczy egzamin. W przypadku braku możliwości powołania przewodniczącego komisji lub zastępcy, którzy posiadaliby wykształcenie wyższe, w szczególności w przypadku egzaminu przeprowadzanego w zawodzie unikatowym, przewodniczący komisji egzaminacyjnej lub zastępcy posiadają: 1) wykształcenie średnie i tytuł mistrza w zawodzie, którego dotyczy egzamin, lub w zawodzie wchodzącym w zakres tego zawodu oraz co najmniej 3-letni okres wykonywania zawodu, którego dotyczy egzamin, lub zawodu wchodzącego w zakres tego zawodu, po uzyskaniu tytułu mistrza, albo 2) wykształcenie średnie i tytuł technika w zawodzie, którego dotyczy egzamin, lub w zawodzie wchodzącym w zakres tego zawodu oraz co najmniej 6-letni okres wykonywania zawodu, którego dotyczy egzamin, lub zawodu wchodzącego w zakres tego zawodu, po uzyskaniu tytułu technika, albo 3) wykształcenie zasadnicze zawodowe i tytuł mistrza w zawodzie unikatowym, którego dotyczy egzamin, oraz co najmniej 6-letni okres wykonywania zawodu, po uzyskaniu tytułu mistrza. Członkowie komisji egzaminacyjnej posiadają: 1) wykształcenie co najmniej zasadnicze zawodowe i tytuł mistrza w zawodzie, którego dotyczy egzamin, lub w zawodzie wchodzącym w zakres zawodu, oraz co najmniej 3-letni okres wykonywania zawodu, którego dotyczy egzamin, lub zawodu wchodzącego w zakres tego zawodu, po uzyskaniu tytułu mistrza, albo 2) wykształcenie co najmniej średnie i tytuł technika w zawodzie, którego dotyczy egzamin, lub w zawodzie wchodzącym w zakres tego zawodu oraz co najmniej 6-letni okres wykonywania zawodu, którego dotyczy egzamin, lub zawodu wchodzącego w zakres tego zawodu, po uzyskaniu tytułu technika. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej, jego zastępcy oraz członkowie komisji posiadają przygotowanie pedagogiczne wymagane od nauczycieli, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2018 r. poz. 967), lub ukończyły kurs pedagogiczny wymagany od instruktorów praktycznej nauki zawodu, o którym mowa w przepisach rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. poz. 1644), wydanych na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2018 r. poz. 1457, z późn. zm.), obowiązujących przed dniem 1 września 2017 r., oraz na podstawie art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 996, z późn. zm.). Przewodniczącym, zastępcami oraz członkami komisji mogą być także osoby, które są wpisane do ewidencji egzaminatorów, o której mowa w art. 9c ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, w zakresie przeprowadzania egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie. Sekretarze komisji są wyznaczani spośród pracowników organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła, posiadających minimum wykształcenie średnie lub średnie branżowe i minimum 2-letni staż pracy w organizacji samorządu gospodarczego rzemiosła. Osoby wchodzące w skład komisji są obowiązane ukończyć szkolenie zorganizowane przez izbę rzemieślniczą. Sposób prowadzenia walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne niezbędne do prawidłowego prowadzenia walidacji Etap praktyczny przeprowadza się u pracodawców lub w warsztatach szkoleniowych, posiadających warunki organizacyjne i techniczne niezbędne do wykonania zadań egzaminacyjnych. Czas trwania: a) etapu praktycznego nie może być krótszy niż 120 min. i nie dłuższy niż 24 h, łącznie w ciągu 3 dni, b) części pisemnej nie może być krótszy niż 45 min. i nie dłuższy niż 210 min., c) części ustnej etapu teoretycznego nie może być dłuższy niż 30 min. Wydzielone stanowisko robocze (np. boks) o wysokości dostosowanej do wymagań zadania egzaminacyjnego (najczęściej około 2,5 m) z betonowym podłożem pod podłogę (częściowo nierównym) o powierzchni minimum 6 m2 oraz co najmniej dwiema ścianami o dowolnej konstrukcji, przeznaczonymi do wykonania okładziny, tworzącymi naroże wklęsłe lub wypukłe. Wyposażenie: a) zestaw niezbędnych materiałów i narzędzi przeznaczonych do wykonania zaplanowanych prac związanych z montażem, naprawą lub demontażem okładzin glazurniczych ceramicznych lub szklanych (np. zaprawy wyrównujące, kleje itd.), b) materiały okładzinowe (podłogowe lub ścienne: ceramiczne lub szklane), c) akcesoria do przygotowania podłoża i mocowania okładzin (np. krzyżyki dystansowe), d) materiały do wykończenia i konserwacji okładzin (np. zaprawy do spoinowania, środki czyszczące), e) sprzęt i narzędzia przeznaczone do wykonania zaplanowanych prac montażowych, f) przybory pomiarowe, g) środki ochrony indywidualnej, h) instrukcje maszyn i urządzeń, i) apteczka itd.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji Minister Inwestycji i Rozwoju przeprowadził konsultacje wniosku o włączenie niniejszej kwalifikacji rynkowej do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, w celu publicznego poinformowania o rozpoczęciu procedury i pozyskanie opinii zainteresowanych środowisk. Przedłożone przez zainteresowane środowiska opinie (m.in.: Konfederacja Budownictwa i Nieruchomości; Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelna Organizacja Techniczna oraz Instytutu Techniki Budowlanej) pozytywnie oceniły włączenie niniejszej kwalifikacji do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, podkreślając, iż kwalifikacja swoim zakresem odpowiada na potrzeby rynku branży budowlanej. Opinie środowisk odnosiły się do proponowanego orientacyjnego nakładu pracy potrzebnego do uzyskania kwalifikacji oraz adekwatności zaproponowanych efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji, jak również proponowanym poziomie Polskiej Ramy Kwalifikacji. Wniosek został poddany również ocenie przez specjalistów pod względem społeczno-gospodarczej potrzeby włączenia kwalifikacji do ZSK. Stosownie do otrzymanych opinii włączenie niniejszej kwalifikacji do ZSK wpłynie pozytywnie na rynek pracowników poprzez możliwość obiektywnej oceny ich kwalifikacji, co pozwoli skuteczniej szukać pracy na rynku krajowym i za granicą oraz ułatwi pracodawcom identyfikację i weryfikację kwalifikacji zawodowych pracowników, również obcokrajowców. Natomiast ujednolicenie weryfikacji efektów uczenia się zwiększy gwarancję jakości oferowanych i wykonywanych usług, co pozytywnie wpłynie na kondycję przedsiębiorstw. Opinie z uwagi na swój charakter zostały skonsultowane również z zespołem ekspertów, powołanym przez Ministra Inwestycji i Rozwoju, który zgodnie z art. 21 ustawy o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji dokonał porównania efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji z charakterystykami poziomów PRK i przedstawił właściwemu ministrowi rekomendację dotyczącą przypisania konkretnego poziomu PRK do niniejszej kwalifikacji.