Montaż i konserwacja zabezpieczeń przeciwpożarowych – systemy sygnalizacji pożarowej (SSP) i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi

Kwalifikacją mogą być szczególnie zainteresowani: absolwenci szkół o różnych profilach kształcenia zawodowego i branżowego; osoby, które zajmują się montażem i konserwacją systemów sygnalizacji pożarowej i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi, ale nie posiadają formalnego potwierdzenia kwalifikacji w tym zakresie; osoby, które pracują w obszarze bezpieczeństwa w obiektach budowlanych, w tym zajmują się montażem i konserwacją systemów bezpieczeństwa pożarowego w obiektach budowlanych i są zainteresowane potwierdzeniem kwalifikacji w zakresie montażu i konserwacji systemów sygnalizacji pożarowej i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; osoby, które chcą pracować w przedsiębiorstwach świadczących usługi w zakresie ochrony przeciwpożarowej lub prowadzić działalność gospodarczą w tym zakresie.

Kwalifikacja pełna na poziomie Polskiej Ramy Kwalifikacji 3 oraz posiadanie uprawnień SEP do 1kV na stanowisku eksploatacji E lub/i stanowisku dozoru D w zakresie obsługi, konserwacji, napraw, montażu i prac kontrolno-pomiarowych.

Osoba posiadająca kwalifikację: „Montaż i konserwacja zabezpieczeń przeciwpożarowych – systemy sygnalizacji pożarowej (SSP) i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi” będzie mogła pracować jako monter i konserwator instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi w przedsiębiorstwach instalacyjnych oraz serwisujących instalacje SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi lub prowadzić własną działalność w tym zakresie. Osoba posiadająca kwalifikację będzie mogła zdobywać kwalifikacje z zakresu montażu i konserwacji innych typów instalacji zabezpieczeń przeciwpożarowych. Pierwszy zestaw efektów uczenia się może być wspólny dla wszystkich kwalifikacji z zakresu zabezpieczeń przeciwpożarowych. Po zdobyciu wykształcenia wyższego może starać się o zdobycie kwalifikacji projektanta zabezpieczeń przeciwpożarowych - systemów sygnalizacji pożarowej i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi. Osoba posiadająca kwalifikacje „Montaż i konserwacja zabezpieczeń przeciwpożarowych – systemy sygnalizacji pożarowej (SSP) i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi” po uzyskaniu dodatkowej kwalifikacji związanej z zarządzaniem zespołem może pełnić rolę brygadzisty.

Dokumentem potwierdzającym nadanie kwalifikacji rynkowej "Montaż i konserwacja zabezpieczeń przeciwpożarowych - systemy sygnalizacji pożarowej (SSP) i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi" jest certyfikat ważny przez 5 lat, z możliwością jego przedłużenia. Warunkiem przedłużenia ważności certyfikatu jest spełnienie poniższych warunków przed upływem terminu jego ważności: - przedstawienie zaświadczenia o praktyce zawodowej w zakresie danej kwalifikacji w okresie co najmniej roku poprzedzającego datę upływu ważności certyfikatu; - odbycie szkolenia aktualizacyjnego w zakresie montażu i konserwacji instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi przed upływem ważności certyfikatu i przesłanie do instytucji certyfikującej zaświadczenia o pozytywnym wyniku egzaminu kończącego szkolenie, wystawionego przez jedną z poniższych instytucji: a) szkołę Państwowej Straży Pożarnej; b) ośrodek szkolenia Państwowej Straży Pożarnej; c) jednostkę naukową lub badawczą Państwowej Straży Pożarnej.

Brak uprawnień.

Intensywny rozwój gospodarczy kraju determinuje potrzebę wdrożenia standardu kompetencyjnego dla usługodawców z zakresu montażu i konserwacji zabezpieczeń przeciwpożarowych, w tym również w zakresie dotyczącym montażu i konserwacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi. Jednym z najważniejszych zadań Państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa obywateli, m.in. poprzez ochronę przeciwpożarową mającą na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem lub innym miejscowym zagrożeniem, a polegającą na zapewnieniu koniecznych warunków ochrony technicznej nieruchomościom i ruchomościom. Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r. poz. 1332 z późn. zm.) określa, że za obiekt budowlany należy rozumieć budynek wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Określa ponadto niezbędne uprawnienia budowlane udzielane w specjalnościach, specjalizacjach techniczno-budowlanych, a także warunki ich uzyskania. W ustawie niestety pominięta została sprawa rodzaju i zakresu przygotowania zawodowego do montażu i konserwacji zabezpieczeń przeciwpożarowych. Zgodnie z zapisami ustawy inwestor, w stosunku do którego nałożono obowiązek uzyskania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, jest obowiązany zawiadomić m.in. Państwową Straż Pożarną o zakończeniu budowy obiektu budowlanego i zamiarze przystąpienia do jego użytkowania. W rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1422 z późn. zm.) w dziale VI Bezpieczeństwo pożarowe określono zasady, że budynek i urządzenia z nim związane powinny być wykonane w sposób ograniczający możliwość powstania pożaru oraz określono wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków lub ich części. Ponadto wyjaśnione są pojęcia i ustalone wymogi dla: stref pożarowych i oddzieleń przeciwpożarowych, dróg ewakuacyjnych, wymagań przeciwpożarowych dla palenisk i instalacji, usytuowania budynków z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe, wymagań przeciwpożarowych dla garaży, wymagań przeciwpożarowych dla budynków inwentarskich, wymagań przeciwpożarowych dla budynków tymczasowych. Stosowanie przepisów rozporządzenia wymaga uwzględnienia przepisów odrębnych dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określających w szczególności: zasady oceny zagrożenia wybuchem i wyznaczania stref zagrożenia wybuchem, warunki wyposażania budynków lub ich części w instalacje sygnalizacyjno-alarmowe i stałe urządzenia gaśnicze, zasady przeciwpożarowego zaopatrzenia wodnego, wymagania dotyczące dróg pożarowych. W związku z tym zgodnie z §28 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz.U. Nr 109, poz. 719) stosowanie systemu sygnalizacji pożarowej, obejmującego urządzenia sygnalizacyjno-alarmowe, służące do samoczynnego wykrywania i przekazywania informacji o pożarze, a także urządzenia odbiorcze alarmów pożarowych i urządzenia odbiorcze sygnałów uszkodzeniowych, jest wymagane w: - budynkach handlowych lub wystawowych (jednokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 5000 m2, wielokondygnacyjnych o powierzchni strefy pożarowej powyżej 2500 m2); - teatrach o liczbie miejsc powyżej 300; - kinach o liczbie miejsc powyżej 600; - budynkach o liczbie miejsc służących celom gastronomicznym powyżej 300; - salach widowiskowych i sportowych o liczbie miejsc powyżej 1500; - szpitalach, z wyjątkiem psychiatrycznych, oraz w sanatoriach - o liczbie łóżek powyżej 200 w budynku; - szpitalach psychiatrycznych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku; - domach pomocy społecznej i ośrodkach rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych o liczbie łóżek powyżej 100 w budynku; - zakładach pracy zatrudniających powyżej 100 osób niepełnosprawnych w budynku; - budynkach użyteczności publicznej wysokich i wysokościowych; - budynkach zamieszkania zbiorowego, w których przewidywany okres pobytu tych samych osób przekracza trzy doby, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 200; - budynkach zamieszkania zbiorowego niewymienionych w pkt 11, o liczbie miejsc noclegowych powyżej 50; - archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych; - muzeach oraz zabytkach budowlanych, wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej; - ośrodkach elektronicznego przetwarzania danych o zasięgu krajowym, wojewódzkim i w urzędach obsługujących organy administracji rządowej; - centralach telefonicznych o pojemności powyżej 10000 numerów i centralach telefonicznych tranzytowych o pojemności 5000-10000 numerów, o znaczeniu miejscowym lub regionalnym; - garażach podziemnych, w których strefa pożarowa przekracza 1500 m2 lub obejmujących więcej niż jedną kondygnację podziemną; - stacjach metra i stacjach kolei podziemnych; - dworcach i portach, przeznaczonych do jednoczesnego przebywania powyżej 500 osób; - bankach, w których strefa pożarowa zawierająca salę operacyjną ma powierzchnię przekraczającą 500 m2; - bibliotekach, których zbiory w całości lub w części tworzą narodowy zasób biblioteczny. Według danych statystycznych GUS, na koniec 2015 roku funkcjonowało w Polsce: 482 centrów handlowych, 177 teatrów, 331 galerii sztuki, 450 kin, 926 muzeów, 1219 bibliotek, 3723 obiektów hotelowych, 2386 stadionów sportowych, 979 szpitali, 1655 domów i zakładów opieki społecznej, 30 stacji metra, 585 dworców kolejowych (GUS, Mały Rocznik Statystyczny, 2016). Obiekty te wymagają konserwacji zamontowanych w nich zabezpieczeń przeciwpożarowych. Zgodnie z zapisami ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2017 r. poz. 736 z późn. zm.), art. 4.2 ”Czynności z zakresu ochrony przeciwpożarowej mogą wykonywać osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje” oraz art. 6.5 “Rozpoczęcie eksploatacji nowej, przebudowanej lub wyremontowanej budowli, obiektu lub terenu, maszyny, urządzenia lub instalacji albo innego wyrobu może nastąpić wyłącznie, gdy: zostały spełnione wymagania przeciwpożarowe i sprzęt, urządzenia pożarnicze i ratownicze oraz środki gaśnicze zapewniają skuteczną ochronę przeciwpożarową.” Jednocześnie zarówno w systemie oświaty, jak i w kształceniu pozaformalnym, nie ma możliwości zdobycia i potwierdzenia kwalifikacji związanej z montażem i konserwacją systemów sygnalizacji pożarowej. Jednocześnie obowiązek wykonywania przeglądów technicznych i czynności konserwacyjnych urządzeń przeciwpożarowych wynika wprost z zapisów rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów. (Dz. U. Nr 109, poz. 719) określonych w: §3.2. Urządzenia przeciwpożarowe oraz gaśnice przenośne i przewoźne, zwane dalej "gaśnicami", powinny być poddawane przeglądom technicznym i czynnościom konserwacyjnym, zgodnie z zasadami i w sposób określony w Polskich Normach dotyczących urządzeń przeciwpożarowych i gaśnic, w dokumentacji techniczno-ruchowej oraz w instrukcjach obsługi, opracowanych przez ich producentów. §3.3. Przeglądy techniczne i czynności konserwacyjne powinny być przeprowadzane w okresach ustalonych przez producenta, nie rzadziej jednak niż raz w roku. O znaczeniu konieczności potwierdzania efektów uczenia się wymaganych dla tej kwalifikacji świadczą dane statystyczne KG PSP, przygotowane przez Wydział Przetwarzania Danych Operacyjnych, Krajowego Centrum Koordynacji Ratownictwa i Ochrony Ludności, zawierające następujące fakty o budynkach/pomieszczeniach, w których 2017 roku powstało zdarzenie: - 20% Instalacji wykrywających zagrożenia, w tym pożary było NIESPRAWNYCH; - 18% Systemów Automatycznej Transmisji Alarmu było NIESPRAWNYCH; - 49% Stałych/półstałych instalacji gaśniczych było NIESPRAWNYCH; - 40% Urządzeń oddymiających było NIESPRAWNYCH; - 54% Hydrantów wewnętrznych, zaworów hydrantowych było NIESPRAWNYCH. System sygnalizacji pożarowej i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi to zbiór kompatybilnych elementów, które tworząc wspólnie instalację o określonej konfiguracji, są w stanie wykrywać pożar, inicjować alarm, automatycznie powiadamiać jednostkę straży pożarnej lub też wykonywać inne działania zmierzające do zmniejszenia skutków pożaru takie jak sterowanie stałymi urządzeniami gaśniczymi czy wentylacją pożarową. Podstawowym zadaniem instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi jest szybkie i bezbłędne wykrycie powstającego pożaru, zanim się on rozwinie i osiągnie rozmiary trudne do opanowania. Szybkie wykrycie źródła pożaru daje więcej czasu na przeprowadzenie ewakuacji budynku i na skuteczną ochronę zgromadzonego w nim mienia. Zgodnie ze Strategią na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju trend przyrostu infrastruktury będzie utrzymywał się przez kilka lat. To stanowi wystarczający kontekst rynkowy, potwierdzający zapotrzebowanie na świadczenie usług montażu, konserwacji w zakresie zabezpieczeń przeciwpożarowych, w tym instalacji SSP na jak najwyższym poziomie. Włączenie kwalifikacji do ZSK przyczyni się do zwiększenia niezawodności instalowanych systemów w trakcie ich eksploatacji, co stanowi warunek konieczny i krytyczny, aby skutecznie chronić zdrowie i życie ludzkie, infrastrukturę przed skutkami pożaru oraz innymi zagrożeniami. Możliwość zdobycia kwalifikacji wpłynie pozytywnie na rozwój rynku pracy - biorąc pod uwagę skalę przyrostu infrastruktury można założyć, że zdobycie kwalifikacji przełoży się na zdobycie zatrudnienia. Standaryzacja powinna przyczynić się do upowszechnienia atrakcyjnej zawodowo profesji montera i konserwatora, która również z racji swojej niekwestionowanej użyteczności społecznej może cieszyć się uznaniem. To szansa dla poszukujących alternatywy na rynku pracy lub dla tych, którzy przygotowują się aktualnie do wejścia na rynek pracy.

Brak odniesienia do kwalifikacji o zbliżonym charakterze

Metody stosowania walidacji Na etapie weryfikacji dopuszcza się zastosowanie następujących metod weryfikacji: Zestaw 1 "Przygotowanie do montażu i konserwacji technicznych systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych" oraz Zestaw 2 "Przygotowanie do montażu i konserwacji instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi" mogą być sprawdzane za pomocą testu teoretycznego lub wywiadu ustrukturyzowanego. Zestaw 3: "Montaż i konserwacja instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi" musi być sprawdzony łącznie za pomocą testu teoretycznego, metodą obserwacji w warunkach symulowanych (przeprowadzenie instalacji, uruchomienia, pomiarów i konserwacji systemu SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi) lub obserwacji w warunkach wirtualnej rzeczywistości w oparciu o technologię VR lub rozmowy z komisją. Symulacja może być w całości lub w części zastąpiona obserwacją w miejscu pracy. Test teoretyczny oraz symulacja muszą być przeprowadzone na podstawie dokumentacji oraz materiałów dostarczonych przez instytucję certyfikującą. W przypadku obserwacji w miejscu pracy wymieniona niżej dokumentacja dostarczana jest przez kandydata. W skład dokumentacji wchodzą: - protokoły wymagane dla instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi, w tym protokoły z przeprowadzonych testów; - wzory protokołów wymaganych dla instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; - projekt techniczny instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi z przywołanym standardem projektowania; - normy projektowe instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; - przykłady certyfikatów i świadectw dopuszczenia dla wyrobów instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; - książka eksploatacji, przeglądów, napraw i kontroli instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; - instrukcja montażu, obsługi technicznej i konserwacji instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi; - listy kontrolne dla instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi. Zasoby kadrowe Weryfikację posiadania efektów uczenia się prowadzi komisja walidacyjna składająca się z przynajmniej 3 osób, spośród których wybierany jest Przewodniczący komisji. Aby zostać wpisanym na listę egzaminatorów należy spełnić przynajmniej jeden z poniższych warunków: - posiadać uprawnienie rzeczoznawcy ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych potwierdzone wpisem na listę Rzeczoznawców Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej; - być pracownikiem naukowo-dydaktycznym szkół pożarniczych lub uczelni technicznych specjalizującym się w technicznych systemach zabezpieczeń przeciwpożarowych, posiadającym minimum 5-letnie doświadczenie dydaktyczne; - być specjalistą w dziedzinie SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi oraz posiadać certyfikat kompetencji personelu (osób) w ochronie przeciwpożarowej wydany przez jednostkę certyfikującą usługi; - być specjalistą z minimum 3-letnim udokumentowanym doświadczeniem w audytowaniu, certyfikacji lub dopuszczaniu instalacji SSP i instalacji sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi lub urządzeń wchodzących w ich skład; - być specjalistą z udokumentowaną praktyką zawodową i znajomością zagadnień technicznych w zakresie instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi, który ukończył studia drugiego stopnia na kierunku technicznym odpowiednim dla specjalności budowlanych instalacyjnych lub posiadającym tytuł zawodowy inżynier pożarnictwa lub ukończone w Szkole Głównej Służby Pożarniczej studia wyższe w zakresie inżynierii bezpieczeństwa oraz w ciągu ostatnich 5 lat wykonał co najmniej 3 projekty instalacji SSP i/lub sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi, które zostały zbudowane. Komisja może wyznaczyć asesorów walidacyjnych. Asesor walidacyjny musi spełniać jedno z wymagań dla członków komisji. Sposób prowadzenia walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne niezbędne do prawidłowego prowadzenia walidacji Walidacja składa się z części teoretycznej i praktycznej. Jako pierwsza przeprowadzana jest część teoretyczna, na którą składa się weryfikacja efektów uczenia się zestawów: - 1 "Przygotowanie do montażu i konserwacji technicznych systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych"; - 2 "Przygotowanie do montażu i konserwacji instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi"; - 3 "Montaż i konserwacja instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi". Zaliczenie etapu teoretycznego zachowuje ważność przez okres 3 lat dla każdego z Zestawów (1-3). Po zaliczeniu części teoretycznej osoba egzaminowana może przystąpić do części praktycznej, która polega na zweryfikowaniu części efektów uczenia się Zestawu 3. Zestaw 1 "Przygotowanie do montażu i konserwacji technicznych systemów zabezpieczeń przeciwpożarowych" może być wspólny dla różnych kwalifikacji z obszaru zabezpieczeń przeciwpożarowych. W okresie 3 lat od zaliczenia Zestawu 1 w ramach walidacji innej kwalifikacji dopuszcza się uznanie wyniku walidacji niniejszej kwalifikacji. Instytucja certyfikująca musi zapewnić co najmniej 2 terminy egzaminu praktycznego w ciągu roku kalendarzowego. Instytucja prowadząca walidację musi zapewnić: - stanowisko montażowe - co najmniej dwie prostopadłe ściany z sufitem. - zestaw narzędzi do montażu: zestaw wkrętaków, zestaw kluczy płaskich, zestaw kluczy nasadowych, wiertarkę, młotek, szczypce proste, szczypce boczne, ściągacz izolacji. - zestaw narzędzi pomiarowych, takich jak: dalmierz, przymiar wstęgowy, multimetr cyfrowy. - drabinę rozkładaną wielofunkcyjną (2 szt.). - zestaw elementów instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi: centralę, zasilacz (z bateriami jako zasilanie rezerwowe), czujki ciepła, czujki dymu, czujki płomienia (co najmniej po 3 sztuki), ręczne ostrzegacze pożarowe (co najmniej 2 szt.), sygnalizatory optyczne, sygnalizatory akustyczne, urządzenie we/wy (co najmniej 2 szt.), wskaźniki zadziałania oraz okablowanie. - zestaw elementów montażowych niezbędnych do wykonania montażu instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi. - zestaw elementów do testowania czujek: aerozol testowy, bezprzewodowy tester czujek ciepła, mechaniczny wyzwalacz aerozolu testowego. - zestawy dokumentów umożliwiających weryfikację umiejętności odczytywania projektu technicznego oraz przeprowadzenia montażu i konserwacji instalacji SSP i sterowania urządzeniami przeciwpożarowymi, lub symulator VR. Dla Zestawu 1 przewiduje się etap identyfikowania i dokumentowania osiągnięć. Każda część egzaminu będzie płatna osobno.

W świetle uwag zgłoszonych przez podmioty konsultujące wniosek, prace nad opisem przedmiotowej kwalifikacji powinny być kontynuowane we współpracy z podmiotem, który złożył wniosek oraz autorami zgłoszonych uwag. Przedmiotowe prace powinny mieć na celu: - wyjaśnienie zasadności uwzględnienia dodatkowych wymagań dla członków komisji walidacyjnej; - ewentualne rozszerzenie katalogu narzędzi walidacyjnych wraz z zapewnieniem udziału przynajmniej dwóch producentów, w tym jednego krajowego; - wyjaśnienie kwestii dotyczących realnych kosztów, a także możliwości skrócenia czasu trwania procedury walidacyjnej, jak również dopracowanie zapisów dotyczących zwiększenie przejrzystości i wiarygodności jej stosowania w praktyce; - określenie zasadności objęcia walidacją firm działających w obszarze ochrony przeciwpożarowej; - rozstrzygnięcie kwestii ewentualnego wydłużenia z 3 do 5 lat ważności uzyskanego certyfikatu; - ewentualne wykluczenie zagrożeń dla płynności procesu certyfikacji związanych z brakiem zainteresowania podmiotów; - doprecyzowanie orientacyjnego nakładu pracy niezbędnego do uzyskania kwalifikacji; - rozważenie możliwości wprowadzenia mechanizmu weryfikacji ważności uprawnień SEP przez cały okres ważności certyfikatu nadanych kwalifikacji; - doprecyzowanie treści wniosku (w części dotyczącej Wymagane kwalifikacje poprzedzające oraz Warunki, jakie musi spełniać osoba przystępująca do walidacji kwalifikacji o zapisy: „osoba ubiegająca się o nadanie kwalifikacji powinna porozumiewać się w stopniu komunikatywnym w języku polskim”.