Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego

Uzyskaniem kwalifikacji „Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego” mogą być zainteresowani: - pracownicy działów public relations, marketingu; - rzecznicy prasowi i pracownicy biur prasowych oraz inne osoby odpowiedzialne za kontakt z mediami; - menedżerowie, kadra kierownicza oraz zarządcza w administracji publicznej, organizacjach pozarządowych oraz w biznesie; - menedżerowie bezpieczeństwa, pracownicy instytucji oraz urzędów bezpieczeństwa i zarządzania kryzysowego, a także służb ratowniczych; - dziennikarze zainteresowani pracą w obszarze PR; - studenci i absolwenci studiów ekonomicznych, społecznych, humanistycznych, którzy chcą rozpocząć pracę na stanowiskach związanych z komunikacją kryzysową.

Kwalifikacja pełna z poziomem 6 Polskiej Ramy Kwalifikacji

Kwalifikacja „Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego” może być przydatna w pracy w: - agencjach public relations, agencjach marketingowych, domach mediowych; - administracji publicznej, organizacjach pozarządowych oraz w biznesie na stanowiskach pracy związanych z prowadzeniem działań komunikacyjnych lub działań zarządczych; - administracji publicznej, organizacjach pozarządowych oraz w biznesie na stanowiskach pracy związanych z prowadzeniem działań z zakresu zarządzania zasobami ludzkimi; - placówkach oświatowych i medycznych na stanowiskach pracy związanych z prowadzeniem działań komunikacyjnych; - służbach mundurowych na stanowiskach pracy związanych z prowadzeniem działań komunikacyjnych i zarządczych.

Certyfikat ważny bezterminowo

Kryzys (ang. crisis) to każda sytuacja, która wyzwala negatywne reakcje wśród interesariuszy (stakeholder’s) organizacji i zagraża stabilności firmy oraz jej normalnemu funkcjonowaniu.[1] Z objawami kryzysu wizerunkowego zetknąć się mogą wszystkie przedsiębiorstwa, bez względu na ich wielkość i branżę. Kryzys wizerunkowy może mieć wymiar ogólnoorganizacyjny, ale również może dotyczyć niektórych tylko funkcji w dobrze działających przedsiębiorstwach. Należy też wziąć pod uwagę, że w dobie rozwoju internetu i w zmieniających się warunkach komunikacyjnych [2], prawdopodobieństwo wystąpienia kryzysu wizerunkowego jest o wiele większe niż kiedykolwiek wcześniej. Niezwykle istotnym czynnikiem dla zarządzania kryzysem jest proces właściwej komunikacji między organizacją a podmiotami w jej otoczeniu oraz jej środowiskiem wewnętrznym. Przygotowanie organizacji na wypadek wystąpienia kryzysu wizerunkowego oraz efektywne zarządzanie działaniami komunikacyjnymi w sytuacji kryzysowej zmniejszają znacznie ryzyko związane z utratą wizerunku.[3] Stąd, do kierowania działaniami komunikacyjnymi w warunkach kryzysu niezbędna jest zarówno wiedza, jak również praktyczne umiejętności w zakresie opracowywania i wdrażania programów naprawczych pozwalających na uniknięcie kryzysu wizerunkowego. Współczesne przedsiębiorstwa nie są w stanie bowiem uchronić się przed sytuacjami kryzysowymi, jednak stosując odpowiednie strategie zarządzania, mogą zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia sytuacji kryzysowych, zmniejszyć koszty walki z kryzysem oraz zminimalizować straty rynkowe będące efektem przedłużającego się trwania w kryzysie.[4] Zdolność organizacji do działań antykryzysowych tworzy jeden z kluczowych elementów potencjału organizacyjnego, ludzkiego, kulturowego, informacyjnego oraz finansowego. Jak pokazują wyniki badań Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości[5], 2/3 mikro przedsiębiorstw nie dysponuje żadnymi procedurami lub planami awaryjnymi dotyczącymi postępowania w czasie kryzysu. Zauważalna jest także tendencja, że im większe przedsiębiorstwo, tym większa świadomość istoty i konieczności planowania działań antykryzysowych: 21% średnich firm miało plany awaryjne, a 14% stworzyło je w trakcie trwania kryzysu. [6] Podobnie, badania przedsiębiorstw, które znalazły się w sytuacji kryzysowej dowodzą, że największy procent przedsiębiorstw (59%) deklarujących przygotowanie do zaistniałej sytuacji kryzysowej znalazło się w grupie średnich przedsiębiorstw. Liczba przygotowanych przedsiębiorstw malała w przypadku małych do 49% oraz mikro do 45% przedsiębiorstw. Pomimo, że część przedsiębiorstw była przygotowana do sytuacji kryzysowej, jedynie niewielki odsetek z nich ocenił stan przygotowania do kryzysu jako bardzo dobry, ponad połowa małych i średnich przedsiębiorstw (52%) oceniła ten stan jako dobry. Najgorzej ocenili swoje przygotowanie mikro przedsiębiorcy - zaledwie co trzecie przedsiębiorstwo było dobrze przygotowane (33%), natomiast pozostała grupa, oceniła swoje przygotowanie jako dostateczne.[7] W badaniach wykazano także, że niewiele ponad połowa badanych przedsiębiorstw posiadała plany awaryjne (53,9%), procedury awaryjne w sytuacji kryzysu wizerunkowego posiadało zaś 42,8% przedsiębiorstw. Stwierdzono również, że dość nieduża liczba przedsiębiorstw posiadała narzędzia ostrzegawcze (38,9%) oraz procedury komunikacji kryzysowej (25,6%).[8] W tym świetle powyższych danych prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysowych stanowi ogromne wyzwanie dla polskich organizacji oraz samych kadr menedżerskich. Kwalifikację „Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego” powinni posiadać nie tylko pracownicy działów PR i marketingu, ale także kierownictwo i menedżerowie średniego szczebla administracji publicznej, organizacji pozarządowych oraz przedsiębiorstw. W kontekście danych o braku przygotowania procedur dotyczących działań komunikacyjnych na wypadek kryzysu w ponad połowie średnich firm w Polsce [9], istnieje wyraźna potrzeba dostępności na rynku osób posiadających kwalifikację “Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego”. [1] Iwona Kubicz: w: Zarządzanie w sytuacjach kryzysowych niepewności (red.) K.Kubiak, Wyższa Szkoła Promocji, Warszawa 2012. [2] Huczek M., ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE W FIRMIE A ROLE I UMIEJĘTNOŚCI MENEDŻERSKIE, ZN WSH Zarządzanie 2015 (3), s. 13-22; http://www.humanitas.edu.pl/resources/upload/dokumenty/Wydawnictwo/Zarzadzanie_zeszyt/Zarzadzanie%20zeszyt%203_2015%20podzielony/huczek.pdf (Dostęp 30.01.2018). [3] Panasiuk A., Kryzysy wizerunkowe polskich marek w dobie mediów społecznościowych, https://www.google.pl/url… (Dostęp 30.01.2018). [4] Kaczmarek-Śliwńska M. (2015), Public relations w zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi organizacji. Sztuka komunikowania się, Difin, Warszawa. [5] Ibidem, Huczek M., Zarządzanie kryzysowe w firmie …., s. 13-22; http://www.humanitas.edu.pl/resources/upload/dokumenty/Wydawnictwo/Zarzadzanie_zeszyt/Zarzadzanie%20zeszyt%203_2015%20podzielony/huczek.pdf (Dostęp 30.01.2018). [6] http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Ekonomiczne_Problemy_Uslug/Ekonomiczne_Problemy_Uslug-r2014-t-n111/Ekonomiczne_Problemy_Uslug-r2014-t-n111-s233-243/Ekonomiczne_Problemy_Uslug-r2014-t-n111-s233-243.pdf (Dostęp 30.01.2018). [7] Orłowski W.M., Pasternak R., Flaht K., Szubert D., Procesy inwestycyjne i strategie przedsiębiorstw w czasach kryzysu, Polska, Warszawa 2010 http://www.pi.gov.pl/PARPFiles/file/doc/20100517_Raport_procesy_inwestycyjne.pdf (Dostęp 30.01.2018). [8] Tamże. [9] Dębicka A.H., Zarządzanie sytuacją kryzysową w małych i średnich przedsiębiorstwach 2015, http://repozytorium.put.poznan.pl/Content/352778/Anna_Helena_Debicka_Zarzadzanie_sytuacja_kryzysowa_w_malych_i_srednich_przedsiebiorstwach.pdf (Dostęp 30.01.2018).

Część efektów uczenia się właściwa dla kwalifikacji może być wspólna z efektami kształcenia na studiach podyplomowych z zakresu public relations oraz na studiach I i II stopnia na kierunkach prowadzonych w ramach nauk społecznych i humanistycznych, na których występuje specjalność public relations lub komunikacja społeczna. Efekty uczenia się wymagane w kontekście studiów obejmują szerszy zakres wiedzy i mają większą podbudowę teoretyczną, odpowiadają wymaganiom wyższego poziomu PRK. Charakter efektów uczenia się jest na tyle różny, że bezpośrednie odniesienie ich do efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji "Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego" nie jest zasadne. Kwalifikacja ukierunkowana jest na specjalizację w obrębie komunikacji kryzysowej oraz na praktyczne umiejętności planowania, wdrażania i monitorowania działań komunikacyjnych w warunkach kryzysu. Należy podkreślić, że w ramach systemu szkolnictwa wyższego posiadanie efektów kształcenia pokrywających się zakresem z opisaną kwalifikacją rynkową nie może zostać potwierdzone w całości w wyniku walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. Włączenie kwalifikacji do ZSK umożliwi potwierdzenie kompetencji przez osoby, które chcą skorzystać z równoważnej do formalnej ścieżki uczenia się przez całe życie.

Metody W weryfikacji efektów uczenia się stosuje się następujące metody: test teoretyczny, obserwacja w warunkach symulowanych (case study), analiza dowodów i deklaracji (próbek pracy), wywiad ustrukturyzowany (rozmowa z komisją walidacyjną). Weryfikacja składa się z części: teoretycznej i praktycznej. W części teoretycznej wykorzystuje się metodę testu teoretycznego. W części praktycznej wykorzystuje się wybrane metody spośród następujących: obserwację w warunkach symulowanych (case study), analizę dowodów i deklaracji (próbek pracy) oraz wywiad ustrukturyzowany (rozmowa z komisją walidacyjną). Zasoby kadrowe W procesie weryfikacji biorą udział: − w przypadku gdy test teoretyczny jest przeprowadzany w systemie elektronicznym − operator systemu egzaminacyjnego, który organizuje zaplecze techniczne do przeprowadzenia weryfikacji i nadzoruje przebieg testu teoretycznego, − w przypadku gdy test teoretyczny jest przeprowadzany poza systemem elektronicznym − osoba zapewniająca nadzór nad prawidłowym przebiegiem tej części walidacji, − komisja walidacyjna - składająca się z 2 członków, która przeprowadza część praktyczną walidacji. Osoba będąca członkiem komisji walidacyjnej może być jednocześnie operatorem systemu egzaminacyjnego i osobą nadzorującą przebieg testu teoretycznego prowadzonego poza systemem elektronicznym. Operator systemu egzaminacyjnego musi posiadać: − wykształcenie minimum średnie, − znajomość obsługi komputera w zakresie uruchamiania oraz podstawowej obsługi systemu egzaminacyjnego i zainstalowanych aplikacji, − umiejętność rozwiązywania problemów w sytuacji trudności z nawiązaniem lub zanikiem połączenia internetowego lub obsługą przeglądarki w zakresie kompatybilności z platformą egzaminacyjną. Weryfikację efektów uczenia się w części praktycznej prowadzi komisja walidacyjna. Każdy z członków komisji walidacyjnej musi posiadać: − kwalifikację pełną z poziomem 7 Polskiej Ramy Kwalifikacji, − udokumentowane minimum 5 lat doświadczenia w pracy w public relations na samodzielnym stanowisku, w tym w projektowaniu i realizowaniu działań z zakresu komunikowania kryzysowego. Do zadań członków komisji walidacyjnej należy m.in.: − stosowanie kryteriów weryfikacji przypisanych do efektów uczenia się dla kwalifikacji rynkowej "Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego" oraz kryteriów oceny formalnej i merytorycznej dowodów na posiadanie efektów uczenia się właściwych dla tej kwalifikacji rynkowej, − stosowanie zasad prowadzenia weryfikacji, a także różnych metod weryfikacji efektów uczenia się, zgodnie z celami walidacji i zasadami Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne Instytucja certyfikująca, o której mowa w art. 2 pkt 6 ustawy z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2020 r. poz. 226), zwana dalej "instytucją certyfikującą", musi stosować rozwiązania zapewniające rozdzielenie procesów kształcenia i szkolenia od walidacji. W szczególności istotne jest zapewnienie bezstronności osób przeprowadzających walidację m.in. poprzez rozdział osobowy mający na celu zapobieganie konfliktowi interesów osób przeprowadzających walidację. Osoby te nie mogą weryfikować efektów uczenia się osób, które były przez nie przygotowywane do uzyskania kwalifikacji rynkowej "Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego". Instytucja certyfikująca musi zapewnić: − w przypadku gdy test teoretyczny jest przeprowadzany w systemie elektronicznym − stanowisko komputerowe dla kandydata ubiegającego się o nadanie kwalifikacji rynkowej (jedno stanowisko dla jednego kandydata), wyposażone w przeglądarkę internetową z dostępem do Internetu) do realizacji części teoretycznej walidacji, − w przypadku gdy test teoretyczny jest przeprowadzany poza systemem elektronicznym − arkusz testu teoretycznego oraz miejsce pozwalające na jego samodzielne wypełnienie, − stolik, krzesła, kamerę lub aparat z funkcją nagrywania wideo, zestaw case study, niezbędne do weryfikacji efektów uczenia się wskazanych dla kwalifikacji rynkowej, − komputer z edytorem tekstu oraz arkuszem kalkulacyjnym, − bezstronną i niezależną procedurę odwoławczą, w ramach której osoby uczestniczące w procesie walidacji i certyfikacji mają możliwość odwołania się od decyzji dotyczących spełnienia wymogów formalnych, przebiegu walidacji samych egzaminów, a także decyzji kończącej walidację. W przypadku negatywnego wyniku walidacji instytucja certyfikująca jest obowiązana przedstawić uzasadnienie decyzji. Etapy identyfikowania i dokumentowania Instytucja certyfikująca zapewnia wsparcie doradcy walidacyjnego na etapie identyfikowania i na etapie dokumentowania posiadanych efektów uczenia się. Doradca walidacyjny: − stosuje metody i narzędzia pomocne przy identyfikowaniu i dokumentowaniu wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych, które zostały osiągnięte, − zna kryteria weryfikacji dowodów na osiągnięcie efektów uczenia się, − zna wymagane efekty uczenia się oraz kryteria weryfikacji ustalone dla kwalifikacji rynkowej "Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego", − zna metody i narzędzia stosowane w celu zweryfikowania wymaganych efektów uczenia się dla kwalifikacji rynkowej "Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego".

W uzyskanych opiniach wskazano, że włączenie do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji kwalifikacji rynkowej „Planowanie i prowadzenie działań komunikacyjnych w sytuacjach kryzysu wizerunkowego” może pozytywnie wpłynąć na sytuację polskich podmiotów zmagających się z kryzysami wizerunkowymi. - wszystkie organizacje funkcjonujące w trzech sektorach gospodarki – sektorze instytucji, firm oraz organizacji pozarządowych narażone są na sytuacje kryzysowe, - w polskich przedsiębiorstwach istnieje duża potrzeba na wprowadzenie działań w zakresie wnioskowanej kwalifikacji, a dotychczas brak odpowiednich form kształcenia do tejże. Nie ma też możliwości potwierdzenia posiadanych efektów uczenia się uzyskanych w edukacji pozaformalnej w obszarze wnioskowanej kwalifikacji, - grono osób potencjalnie zainteresowanych uzyskaniem kwalifikacji nie ogranicza się jedynie do pracowników z szeroko pojętego obszaru public relations - to także osoby zarządzające, menadżerowie oraz osoby zajmujące się bezpieczeństwem oraz zarządzaniem kryzysowym, - efektem może być podniesienie prestiżu zawodu specjalisty ds. komunikacji kryzysowej - należy spodziewać się wzrostu świadomości wśród pracodawców i przedsiębiorców w zakresie potrzeby zatrudniania tego typu specjalistów - kwalifikacja umożliwi uzyskanie jednolitej oferty szkoleniowej oraz realnej oceny ich wartości rynkowej, - zdobycie opiniowanej kwalifikacji otwiera nowe, potencjalne obszary kształcenia, zgodne z ideą nauki przez całe życie; ma więc znaczenia dla realizacji celów ZSK i polityki na rzecz uczenia się przez całe życie, potrzeby promocji zawodów i umiejętności z oferty pozaszkolnej. Do Ministerstwa wpłynęła również jedna „niejednoznaczna” opinia dot. włączenia ww. kwalifikacji - wskazano, że kompetencja jest faktycznie istotna, ale została podniesiona kwestia szczegółowości kwalifikacji włączanych do ZSK. Z opinii wynika, że obecnie system przyjmuje kwalifikacje na skrajnie różnych poziomach – co może doprowadzić, w przyszłości, do sytuacji braku porządku w Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji.