Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin

Uzyskaniem kwalifikacji mogą być szczególnie zainteresowane następujące osoby: - osoby specjalizujące się w zarządzaniu procesami produkcji odzieży z tkanin, chcące formalnie potwierdzić swoje umiejętności; pracownicy firm odzieżowych specjalizujących się w produkcji odzieży z tkanin, którzy chcieliby nabyć kwalifikację umożliwiającą awans zawodowy; - pracownicy firm odzieżowych specjalizujących się w produkcji odzieży z tkanin wykonujący czynności opisane w kwalifikacji, lecz zatrudnieni oficjalnie na innym stanowisku z powodu braku propozycji nazwy i opisu zawodu/kwalifikacji w oficjalnych rejestrach; osoby, które chciałyby pracować w ramach własnej działalności gospodarczej na rzecz zleceniodawców z branży odzieżowej o profilu szycia odzieży z tkanin; - instruktorzy praktycznej nauki zawodu chcący edukować w zakresie kwalifikacji "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin"; - osoby, które chciałyby pełnić rolę biegłych, biegłych sądowych, ekspertów branżowych, konsultantów; - absolwenci szkół branżowych odzieżowych świadomie budujący elementy swojej kariery w zawodzie oraz chcących podwyższyć swoją wartość na rynku pracy.

Brak wymagań

Osoba posiadająca kwalifikację "Zarządzanie procesem przemysłowej produkcji odzieży z tkanin" może: - pracować dla przedsiębiorstwa odzieżowego specjalizującego się w produkcji odzieży z tkanin jako kierownik lub koordynator szwalni; - posiadać własną działalność gospodarczą i prowadzić firmę produkującą odzież z tkanin; - pomagać w opracowywaniu nowych technologii zarządzania procesami technologicznymi występującymi tylko w produkcji odzieży z tkanin (rozwiązania w odzieży korporacyjnej, scenicznej, roboczej, reklamowej, militarnej i innej wyspecjalizowanej dot. produkcji z tkanin); - brać udział przy wdrażaniu linii produkcyjnej odzieży z tkanin dot. nowych kontraktów korporacyjnych; diagnozować potrzeby i szkolić przedsiębiorstwa w zakresie zarządzania produkcją odzieży z tkanin i ustalać podział obowiązków między stanowiska dostosowany do specyfiki przedsiębiorstwa, które zgłasza się o pomoc doradczą w ww. zakresie; - edukować z ww. kwalifikacji jako instruktor praktycznej nauki zawodu (po uzyskaniu koniecznych uprawnień); pisać procedury dot. zarządzania procesami technologicznymi dedykowanymi dla szycia odzieży z tkanin; - doradzać przyszłym firmom, które są na etapie pozyskiwania kadry oraz odpowiedniego parku maszynowego specjalizującego się w odzieży z tkanin.

Bezterminowo

Branża mody w Polsce rozwija się dynamicznie, co warunkuje popyt na nowych pracowników w przedsiębiorstwach zajmujących się produkcją odzieży. Na stałe zapotrzebowanie rynku pracy w zawodach z grupy "Krawiec i pracownicy produkcji odzieży", wskazują badania Barometr Zawodów – od 2015 do 2018 roku stanowiły one zawody deficytowe na obszarze 14 z 16 województw.[1] O ile zatrudnienie krawca, szwaczki czy konstruktora odzieży nie nastręcza firmom wielu problemów, tak wyszukanie na rynku osób posiadających wysoko specjalistyczne umiejętności jest trudne. Wiedza i umiejętności zdobywane podczas formalnego procesu kształcenia są niewystarczające, gdy potrzeba w przedsiębiorstwie osoby, która będzie zajmowała się zarządzaniem procesami technologicznymi szycia odzieży z tkanin. Taka osoba poza umiejętnościami kierowania niewielkimi zespołami w przedsiębiorstwie powinna posiadać wiedzę odnoszącą się do organizowania procesu produkcji, technologii oraz wykorzystywanego parku maszynowego w wytwarzaniu odzieży z tkanin. Dodatkowym wyzwaniem dla przedsiębiorstw bezpośrednio przekładającym się na charakter i poziom skomplikowania zadań realizowanych w kierowaniu procesem produkcyjnym w całej branży jest duża zmienność modeli i krótkoseryjność produkcji. Taka sytuacja wymusza większą niż dotychczasowa elastyczność, szybkość reagowania na pojawiające się problemy i wdrażania na bieżąco odpowiednich zmian. Tylko osoba posiadająca taką wiedzę i umiejętności, świadoma swojej odpowiedzialności oraz odpowiedzialności za zadania zarządzanego zespołu, będzie w stanie profesjonalnie realizować powierzone jej zadania, a co za tym idzie zapewniać ciągłość produkcji w danym przedsiębiorstwie. W długookresowej perspektywie będzie to gwarantowało sukces biznesowy przedsiębiorstwa w branży, która jest jedną z ważniejszych w Polsce. Kwalifikacja związana z zarządzaniem procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin nie funkcjonuje ani w Klasyfikacji Zawodów i Specjalności, ani w Klasyfikacji Zawodów Szkolnictwa Zawodowego. Natomiast od kilku lat pojawia się wśród pożądanych i wykorzystywanych w branży mody specjalizacji. [2] Taka sytuacja utrudnia pracodawcom weryfikowanie kompetencji i umiejętności kandydatów do pracy. Włączenie wnioskowanej kwalifikacji będzie odpowiedzią na ten problem, ponieważ certyfikaty będą wydawane dopiero po faktycznej i rzetelnej weryfikacji efektów uczenia się. Co z kolei powinno wpłynąć na poziom poczucia stabilności i bezpieczeństwa na rynku pracy pracowników, jak i przyszłych pracodawców.[2],[3] [1] https://barometrzawodow.pl/pl/polska/prognozy-dla-wojewodztw/2018/.15......1..-1..0.1.1.. [2] https://home.kpmg.com/pl/pl/home/insights/2018/11/raport-rynek-mody-w-polsce.html [3] http://questionmark.pl/images/files/branzamodowa.pdf

Wnioskowana kwalifikacja zawiera wspólne efekty uczenia się z: A.74 (AU.42) Organizacja procesów wytwarzania wyrobów odzieżowych; A.71 (AU.14) Projektowanie i wytwarzanie wyrobów odzieżowych; 311941 Technik przemysłu mody; 753105 Krawiec - świadectwo czeladnicze; dyplom mistrzowski. Podobne efekty uczenia się w kwalifikacji wnioskowanej i kwalifikacji A.71 (AU.14): planuje operacje technolog. związane z wykonywaniem wyrobów odzieżowych, dobiera rodzaje ściegów do określonych operacji technolog., dobiera oprzyrządowanie do maszyn szwalniczych, łączy elementy wyrobów odzieżowych, stosuje obróbkę parowo-cieplną materiałów i wyrobów odzieżowych, posługuje się projektami wyrobów odzieżowych, rozpoznaje rodzaje maszyn i urządzeń stosowanych w procesie wytwarzania odzieży. W porównaniu z kwalifikacją 311941 wnioskowana kwalifikacja jest ukierunkowana na kompetencje związane z umiejętnością zarządzania procesem szycia odzieży z tkanin w skali przemysłowej. Kwalifikacja 311941 dotyczy ogólnego wykształcenia krawca lub technika przemysłu mody. Zawiera efekty kształcenia, które nie są niezbędne dla osoby posiadającej wnioskowaną kwalifikację, np.: rysunek żurnalowy, rozkrój, obliczanie kosztów wykonanych wyrobów, prace związane z przeróbką, naprawą, marketing i sprzedaż odzieży. Kwalifikacje systemu szkolnego są przeznaczone dla młodzieży lub dorosłych (KKZ). Wnioskowana kwalifikacja umożliwia uzyskanie potwierdzenia kwalifikacji w krótszym czasie co ma duże znaczenie dla osób dysponujących mniejszymi zasobami czasowymi. Kwalifikacje dotyczące szycia z tkanin można nabyć na studiach I st. lic. i inż. (kierunki: włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody). Studia dot. naukowego, badawczego, teoretycznego podejścia do zagadnień związanych z szeroko rozumianą produkcją odzieży i tekstyliów. Kwalifikacje związane z szyciem tkanin można nabyć w szkołach policealnych, na szkoleniach organizowanych przez szkoły dla dorosłych. Różnica pomiędzy kwalifikacjami nabywanymi w tych instytucjach a wnioskowaną polega na kierunku wyspecjalizowania w zarządzaniu procesami technologicznymi oraz zespołem podległym. Kwalifikacje nabyte w ww. instytucjach dotyczą umiejętności szycia odzieży z tkanin, często o charakterze odszyć jednostkowych i artystycznych, ale nie typowych dla produkcji przemysłowej odzieży z tkanin. Najistotniejszą różnicą pomiędzy ww. kwalifikacją a kwalifikacjami dostępnymi na rynku edukacji jest fakt, iż główny nacisk stawia się na zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin dzięki któremu prawidłowo rozdysponowana pomiędzy stanowiskami praca w późniejszym czasie przełoży się na efektywne zmniejszenie liczby reakcji na zaistniałe błędy w całym procesie produkcyjnym. Zarządzanie zespołem, komunikacja międzystanowiskowa, diagnoza problemów i wdrażanie działań naprawczych stanowią o unikalności wnioskowanej kwalifikacji.

Metody stosowane w walidacji: Weryfikacja składa się z dwóch etapów: egzaminu teoretycznego (test) i egzaminu praktycznego (symulacja – wykonanie czynności wskazanych w efektach uczenia się i kryteriach weryfikacji). Egzamin teoretyczny obejmuje weryfikację efektów uczenia się zawartych w: zestawie 1 "Charakteryzowanie zagadnień związanych z procesem produkcji odzieży z tkanin" oraz zestawie 2 "Przygotowanie modelu odzieży do produkcji". W części teoretycznej dopuszcza się zastosowanie metody analizy dowodów przy weryfikacji efektu uczenia się ˗ "Charakteryzuje zasady BHP obowiązujące na stanowiskach pracy". Dowodem jest dokument potwierdzający efekty uczenia się związane z zasadami BHP obowiązującymi na stanowisku pracy z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży. Warunkiem przystąpienia do egzaminu praktycznego jest zaliczenie etapu teoretycznego. Część praktyczna obejmuje weryfikację efektów uczenia się wskazanych w zestawach 2 – 4. W części praktycznej stosuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych. Osoba przystępująca do walidacji, na podstawie wylosowanej z przedstawionej przez komisję puli dokumentacji techniczno-technologicznych, przeprowadza symulowany proces realizacji i nadzoru procesu produkcji odzieży z tkanin poprzez zarządzanie podległym zespołem. Zasoby kadrowe – kompetencje osób przeprowadzających walidację: Weryfikację efektów uczenia się prowadzi komisja walidacyjna, w której skład wchodzą minimum 2 osoby, w tym przewodniczący komisji i członek komisji – asesor. Przewodniczący komisji musi spełniać przynajmniej jeden z następujących warunków: − posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub − posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody lub − legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin". Członek komisji ˗ asesor musi spełniać następujące warunki: − posiada minimum trzyletnie doświadczenie zawodowe (poświadczone umowami o pracę) w prowadzeniu zajęć dydaktycznych dotyczących procesów technologicznych w produkcji odzieży z tkanin. W przypadku wykonywania tych zadań w ramach umów cywilnoprawnych należy udokumentować 500 dni w okresie 3 lat poprzedzających powołanie na członka komisji, − brał udział – jako egzaminator lub członek komisji – w minimum 5 egzaminach dotyczących procesów technologicznych w produkcji odzieży z tkanin lub przygotowywał zadania egzaminacyjne z rozwiązaniami na potrzeby minimum 5 takich egzaminów, w okresie 3 lat przed powołaniem na członka komisji weryfikującej, − posiada minimum czteroletnie sumaryczne doświadczenie zawodowe na stanowiskach produkcyjnych takich jak: kierownik szwalni, technolog odzieży, brygadzista lub minimum 4 lata prowadził produkcję odzieży lub wykonywał usługowe odszywanie wzorcowych sztuk odzieży w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej lub wykonywania umów cywilnoprawnych związanych z odszywaniem odzieży, − posiada dyplom ukończenia studiów wyższych z tytułem inżyniera lub magistra inżyniera lub studiów podyplomowych na kierunku włókiennictwo lub włókiennictwo i przemysł mody lub − posiada tytuł technika technologii odzieży lub technika przemysłu mody lub − legitymuje się certyfikatem potwierdzającym posiadanie kwalifikacji "Zarządzanie procesami technologicznymi przemysłowego szycia odzieży z tkanin". Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne niezbędne do prawidłowego prowadzenia walidacji: Instytucja prowadząca walidację w części praktycznej musi zapewnić: − pulę minimum 10 dokumentacji opisujących zasoby szwalni (liczba dostępnych pracowników oraz wykaz maszyn i narzędzi dostępnych na szwalni), − dokumentację techniczno-technologiczną (minimum 10 zestawów) zawierającą szczegółowy rysunek modelowy, do każdej dokumentacji musi być przygotowany zestaw tkanin, klejonek i wszelkich dodatków niezbędnych do uszycia modelu, w ilości wystarczającej na 2 sztuki wyrobu, − pracowników linii produkcyjnej (minimum 2 osoby), które posiadają doświadczenie, − pomieszczenia zapewniające: stoły krojcze, maszyny specjalistyczne, w tym: maszynę stebnówkę płaską, overlock, dziurkarkę, napownicę, − narzędzia i akcesoria krawieckie: nożyce krawieckie, nożyczki precyzyjne, igły ręczne, igły maszynowe, kredy krawieckie, tekturę, ołówki i gumki, miary krawieckie, żelazko przemysłowe ze stacją parową, szpilki, prujki, − materiały: nici, gumy, klejonki, tkaniny, guziki, napy, zamki, gotowe taśmy i lamówki. Instytucja prowadząca walidację musi zapewnić każdej osobie przystępującej do egzaminu praktycznego dostęp do skryptu zawierającego przepisy BHP zawodów branży odzieżowej. Etapy identyfikowania i dokumentowania: Instytucja prowadząca walidację zapewnia wsparcie doradcy walidacyjnego w zakresie identyfikowania i dokumentowania posiadania efektów uczenia się wskazanych dla kwalifikacji. Doradca walidacyjny: − posiada udokumentowane doświadczenie w obszarze produkcji odzieży, − posiada udokumentowane wykształcenie lub minimum trzyletnie doświadczenie doradcze w zakresie zawodowym i personalnym, w obszarze związanym z przemysłem mody, − posługuje się metodami identyfikowania efektów uczenia się, − posiada dostęp do informacji odnośnie treści dokumentów, które są podstawą kształcenia i walidowania w obszarze wytwarzania i produkcji odzieży (tj.: podstawy programowe dla krawca i technika przemysłu mody, standardy egzaminacyjne obowiązujące w rzemiośle dla zawodu "krawiec" na poziomie czeladnika i mistrza, standardy kompetencji zawodowych związanych z odzieżownictwem i branżami pokrewnymi opisane w obowiązujących rejestrach, aktualne przewodniki po zawodach oraz aktualne karty charakterystyk zagrożeń zawodowych), − zna treść kwalifikacji z obszaru wytwarzania i produkcji odzieży funkcjonujących w Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji i potrafi wskazywać różnice między nimi. Nie określa się wymagań w zakresie metod identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się. Instytucja prowadząca walidację ma obowiązek zapewnić miejsce do pracy doradcy z kandydatem.

Wnioskowana kwalifikacja jest odpowiedzią na potrzeby wąskich specjalizacji rynku przemysłu mody. Ponadto należy uwzględnić dynamicznie zmieniające się oczekiwania rynku pracy związanego głównie z prognozowaniem zmian mających wpływ na rozwój branży odzieżowej. Obecnie obowiązująca klasyfikacja zawodów, realizowana w systemie formalnym i pozaformalnym na poziomie szkół średnich i uczelni wyższych związanych z przemysłem mody nie zapewniają w stopniu wystarczającym zapotrzebowania na zmieniające się potrzeby rynku pracy w zakresie nowych kwalifikacji.