Przez akumulowanie osiągnięć należy rozumieć gromadzenie potwierdzonych (w wyniku walidacji) zestawów efektów uczenia się, które wchodzą w skład wymagań określonych w opisie kwalifikacji.

Efekty uczenia się mogą być potwierdzane (i akumulowane) wyłącznie jako wyodrębnione zestawy określone w opisie kwalifikacji. W Polsce możliwość akumulowania osiągnięć wprowadzono na szeroką skalę w 2005 r. w szkolnictwie wyższym w związku z wdrażaniem procesu bolońskiego, którego elementem jest ECTS (Europejski system transferu i akumulacji punktów).

W krajach UE jest także wdrażany system ECVET (Europejski system akumulowania i przenoszenia osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym). W polskim szkolnictwie zawodowym podstawowe rozwiązania dotyczące akumulowania i przenoszenia osiągnięć zostały uwzględnione w reformie rozpoczętej w 2012 r.

Proces, w wyniku którego osoba ubiegająca się o nadanie określonej kwalifikacji, po uzyskaniu pozytywnego wyniku walidacji, otrzymuje od uprawnionego podmiotu certyfikującego dokument potwierdzający nadanie określonej kwalifikacji.

Proces certyfikowania jest realizowany zgodnie z ustaloną procedurą. W przypadku niektórych kwalifikacji uzyskiwanych poza systemami oświaty i szkolnictwa wyższego walidacja i certyfikowanie są zadaniami różnych podmiotów (np. egzamin na prawo jazdy przeprowadza wojewódzki ośrodek ruchu drogowego, a certyfikuje, tj. wydaje dokument, starosta powiatu).

Przez charakterystykę poziomu PRK należy rozumieć zestaw ogólnych stwierdzeń (składników opisu poziomu PRK), charakteryzujących wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne, wymagane dla kwalifikacji na danym poziomie PRK. Charakterystyka poziomu PRK jest tak zredagowana, aby odnosiła się do pełnego zakresu efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji.

W PRK są charakterystyki poziomów pierwszego i drugiego stopnia. Charakterystyki pierwszego stopnia są uniwersalne – odnoszą się do wszystkich rodzajów kwalifikacji. Charakterystyki drugiego stopnia zostały opracowane w trzech wariantach: dla kwalifikacji nadawanych w ramach szkolnej edukacji ogólnej, dla kwalifikacji nadawanych w ramach szkolnictwa wyższego oraz dla kwalifikacji o charakterze zawodowym.

Wiedza, umiejętności oraz kompetencje społeczne nabyte w procesie uczenia się. Używając potocznego języka, można to pojęcie wyjaśnić następująco: na efekty uczenia się składa się to, co człowiek wie i rozumie, co potrafi wykonać, a także to, do jakich zobowiązań jest przygotowany.

Poszczególne efekty uczenia się mogą mieć charakter specyficzny dla danej kwalifikacji lub uniwersalny; mogą np. odnosić się do tzw. kompetencji kluczowych lub ogólnozawodowych.

W ustawie – Prawo o szkolnictwie wyższym - istnieje rozróżnienie między efektami kształcenia, które są uzyskiwane w procesie kształcenia w systemie studiów oraz studiów trzeciego stopnia, a efektami uczenia się, które są uzyskiwane w procesie uczenia się poza systemem studiów. Rozróżnienie to nie występuje poza szkolnictwem wyższym.

Podmiot, który uzyskał uprawnienia do certyfikowania. W kontekście ZSK instytucja certyfikująca oznacza podmiot posiadający uprawnienia do nadawania określonych kwalifikacji włączonych do ZSK.

Nie wszystkie kwalifikacje muszą być włączone do ZSK, dlatego w szerszym kontekście określenie instytucja certyfikująca oznacza podmiot, który nadaje jakieś kwalifikacje.

Przez jakość kwalifikacji rozumie się jej przydatność dla osób, które ją uzyskały, oraz dla otoczenia społecznego, w którym dana kwalifikacja funkcjonuje. O jakości kwalifikacji (nadanej konkretnej osobie) decydują:

• adekwatność efektów uczenia się wymaganych dla danej kwalifikacji w odniesieniu do zadań i odpowiedzialności, które osoba posiadająca daną kwalifikację ma podejmować,
• trafne i rzetelne opisanie efektów uczenia się wymaganych dla danej kwalifikacji,
• wiarygodna walidacja efektów uczenia się wymaganych dla danej kwalifikacji.

Na jakość nadawanych kwalifikacji ma ponadto wpływ proces uczenia się.
Wysoka jakość nadawanych kwalifikacji ma znaczenie dla wielu grup interesariuszy systemu ZSK:

• dla pracowników, którzy dzięki posiadaniu dobrej jakości kwalifikacji będą mieli większe możliwości rozwoju w pracy zawodowej, a ich pozycja na rynku pracy zostanie umocniona;
• dla pracodawców, dla których wysokie kwalifikacje pracowników stanowią jeden z kluczowych czynników kształtujących potencjał ich firmy;

dla społeczeństwa jako całości, w tym dla gospodarki narodowej, ponieważ od jakości kwalifikacji zależą siła i szanse na rozwój kraju.

Rozwinięta w toku uczenia się zdolność do kształtowania własnego rozwoju oraz autonomicznego i odpowiedzialnego uczestniczenia w życiu zawodowym i społecznym, z uwzględnieniem etycznego kontekstu własnego postępowania.
Termin kompetencje społeczne w kontekście ZSK oznacza jedną z trzech wyróżnionych w PRK kategorii efektów uczenia się. Poszczególne kategorie efektów uczenia się w PRK (wiedza, umiejętności, kompetencje społeczne) nie mogą być traktowane całkowicie rozłącznie, ponieważ efekty uczenia się określane jako wiedza zawsze obejmują pewien komponent umiejętności, umiejętności zawsze zawierają pewne elementy wiedzy, a składnikiem kompetencji społecznych zawsze są jakieś umiejętności i pewna wiedza.

Termin kompetencje społeczne występuje także w różnych dziedzinach nauki (np. w psychologii, socjologii, pedagogice), w których jest definiowany w sposób odpowiedni do danego kontekstu.

Zestaw efektów uczenia się w zakresie wiedzy, umiejętności oraz kompetencji społecznych, nabytych w edukacji formalnej, edukacji pozaformalnej lub poprzez uczenie się nieformalne, zgodnych z ustalonymi dla danej kwalifikacji wymaganiami, których osiągnięcie zostało sprawdzone w walidacji oraz formalnie potwierdzone przez uprawniony podmiot certyfikujący.

Najkrócej można powiedzieć, że kwalifikacja to określony zestaw efektów uczenia się – zgodnych z ustalonymi standardami – których osiągnięcie zostało formalnie potwierdzone przez upoważnioną instytucję. W kontekście ZSK terminu kwalifikacja nie można używać zamiennie z takimi terminami, jak: zawód, uprawnienie zawodowe, prawo wykonywania zawodu, kompetencje zawodowe, kompetencje itp.

Uwaga: z analizy treści przepisów znajdujących się w różnych aktach prawnych wynika, że wyraz kwalifikacja (kwalifikacje) rozumiany bywa w różny sposób – czasem oznacza jednocześnie zawód i kwalifikację (w rozumieniu ustawy o ZSK), czasem oznacza także uprawnienie zawodowe. Z drugiej strony w niektórych aktach prawnych w ogóle nie występuje termin kwalifikacja, podczas gdy z treści tych przepisów wynika, że jest w nich mowa o kwalifikacji w rozumieniu ustawy o ZSK. Należy także brać pod uwagę, że w języku potocznym (także w niektórych opracowaniach i dokumentach) często są używane zamiennie takie wyrazy, jak: wiedza, umiejętności, kompetencje i kwalifikacje. Ustawa o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji poprzez ustalenie definicji terminu kwalifikacja oraz wymagań dotyczących opisywania kwalifikacji spowoduje, że w polskich aktach prawnych stopniowo nastąpi większe uporządkowanie stosowanej terminologii. Będzie to jednak długi proces powiązany z włączaniem do zintegrowanego systemu kolejnych kwalifikacji uregulowanych.

Najkrócej można powiedzieć, że kwalifikacje cząstkowe to wszystkie kwalifikacje włączone do ZSK, które nie są kwalifikacjami pełnymi.

Kwalifikacje cząstkowe mogą być tworzone zarówno w systemach oświaty i szkolnictwa wyższego, jak i poza nimi.

W przypadku kwalifikacji cząstkowych zakres wymaganych efektów uczenia się jest z zasady węższy niż w przypadku kwalifikacji pełnych. Na ogół wymagania te są związane z wyraźnie określonym rodzajem działalności.

Wszystkie włączone do ZSK kwalifikacje uregulowane i rynkowe są kwalifikacjami cząstkowymi. Do kwalifikacji cząstkowych nadawanych w systemie oświaty zalicza się m.in. kwalifikacje w zawodzie (potwierdzone świadectwem).
Do kwalifikacji cząstkowych nadawanych w systemie szkolnictwa wyższego zalicza się m.in. kwalifikacje nadawane po ukończeniu studiów podyplomowych, które zostały włączone do ZSK.

Kwalifikacje cząstkowe mogą stanowić konieczną podstawę do zatrudnienia na określonym stanowisku, np. prawo jazdy odpowiedniej kategorii umożliwia zatrudnienie na stanowisku kierowcy autobusu.

Kwalifikacje cząstkowe mogą stanowić uzupełnienie kwalifikacji pełnej, poszerzające lub pogłębiające przygotowanie do wykonywania zawodu (np. lekarze uzyskują specjalizacje oraz inne kwalifikacje dotyczące obsługi specjalistycznej aparatury medycznej).

kwalifikacje nieuregulowane przepisami prawa, których nadawanie odbywa się na zasadzie swobody działalności gospodarczej.

Kwalifikacje rynkowe to kwalifikacje wypracowane przez różne środowiska (organizacje społeczne, zrzeszenia, korporacje lub inne podmioty) na podstawie zgromadzonych przez nie doświadczeń. Wyraz rynkowe oznacza w tym przypadku, że kwalifikacje te powstały i funkcjonują na „wolnym rynku” kwalifikacji.

Kwalifikacje rynkowe mogą dotyczyć działalności o charakterze ściśle zawodowym, ale również różnych obszarów działalności społecznej, w tym działalności wychowawczej i opiekuńczej, a także działalności o charakterze rekreacyjnym.
Kwalifikacje rynkowe mogą, ale nie muszą być włączane do ZSK. O włączeniu decyduje minister właściwy dla kwalifikacji w odpowiedzi na inicjatywę zainteresowanego środowiska.

Wszystkie kwalifikacje rynkowe włączone do ZSK są kwalifikacjami cząstkowymi.

Kwalifikacje ustanowione odrębnymi przepisami, których nadawanie odbywa się na zasadach określonych w tych przepisach, z wyłączeniem kwalifikacji nadawanych w systemie oświaty i systemie szkolnictwa wyższego.
Najkrócej można powiedzieć, że kwalifikacje uregulowane to kwalifikacje ustanowione przepisami prawa, które są nadawane poza systemami oświaty i szkolnictwa wyższego. Stanowią one niezbędne z punktu widzenia rynku pracy uzupełnienie bardziej podstawowych kwalifikacji nabywanych w systemach oświaty i szkolnictwa wyższego. Wymagania dotyczące efektów uczenia się wymaganych dla kwalifikacji uregulowanych są związane z wyraźnie określonymi rodzajami działalności.

Kwalifikacje uregulowane mogą, ale nie muszą być włączane do ZSK. O włączeniu decyduje minister właściwy dla kwalifikacji.

Wszystkie włączone do ZSK kwalifikacje uregulowane są kwalifikacjami cząstkowymi.

Według ustawy o ZSK minister kierujący działem administracji rządowej jest właściwy:

• w sprawach włączania do ZSK kwalifikacji uregulowanych i rynkowych należących do działu, którym kieruje,
• w sprawach dotyczących funkcjonowania tych kwalifikacji w ZSK, w tym nadzoru nad walidacją, certyfikowaniem i zapewnianiem jakości.

W odniesieniu do danej kwalifikacji właściwy może być tylko jeden minister. Minister koordynator ZSK wspomaga ustalanie właściwości ministrów w odniesieniu do kwalifikacji, które ze względu na swoją specyfikę, mogą funkcjonować w kilku działach administracji rządowej.

W ZSK przez osiągnięcia należy rozumieć wyodrębniony zbiór efektów uczenia się, których uzyskanie zostało potwierdzone w walidacji, stanowiący część wymagań dla danej kwalifikacji rynkowej.
W kontekście ZSK termin osiągnięcie ma inne znaczenie niż w języku potocznym – nie dotyczy osiągnięć w jakiejkolwiek dziedzinie. Odnosi się do zaliczenia części wymagań dla kwalifikacji, np. przedmiotu, modułu tematycznego, praktyki itp.

W kontekście ZSK podmiotem zewnętrznego zapewniania jakości jest instytucja, której minister właściwy powierzył funkcję zewnętrznego zapewniania jakości wobec instytucji certyfikującej. PZZJ zajmuje się wsparciem instytucji certyfikujących w odpowiednim prowadzeniu działań związanych z walidacją i certyfikowaniem. Prowadzi ciągły monitoring działań IC oraz okresową ewaluację zewnętrzną tych działań.

Minister właściwy może powierzyć funkcję zewnętrznego zapewniania jakości kwalifikacji uregulowanej podmiotowi z listy PZZJ lub innemu wybranemu przez siebie podmiotowi.
Podmiotowi wybranemu z listy PZZJ minister właściwy powierza pełnienie funkcji zewnętrznego zapewniania jakości wobec danej instytucji certyfikującej przez zawarcie odpowiedniej umowy.

Opis ośmiu wyodrębnionych w Polsce poziomów kwalifikacji odpowiadających odpowiednim poziomom europejskich ram kwalifikacji, sformułowany za pomocą ogólnych charakterystyk efektów uczenia się dla kwalifikacji na poszczególnych poziomach, ujętych w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. Najkrócej można powiedzieć, że Polska Rama Kwalifikacji jest opisem krajowej struktury poziomów kwalifikacji w ZSK.

W polskojęzycznych dokumentach i opracowaniach dotyczących ram kwalifikacji początkowo używano terminu krajowe ramy kwalifikacji. O jego zastąpieniu określeniem Polska Rama Kwalifikacji zdecydowano w toku prac poprzedzających przyjęcie przez Międzyresortowy Komitet Sterujący do spraw KRK dla uczenia się przez całe życie pierwszego słownika terminologicznego dot. ram kwalifikacji.

Zakres i stopień złożoności wymaganych efektów uczenia się dla kwalifikacji danego poziomu, sformułowanych za pomocą ogólnych charakterystyk efektów uczenia się. W PRK wyodrębniono 8 poziomów, które odnoszą się bezpośrednio do 8 poziomów Europejskiej Ramy Kwalifikacji.

Wszystkie kwalifikacje włączone do ZSK mają przypisany poziom PRK. Kwalifikacjom o najwęższym zakresie i najniższym stopniu złożoności przypisuje się 1. poziom PRK, kolejne poziomy PRK wiążą się z coraz wyższymi wymaganiami. Kwalifikacje niewłączone do ZSK nie mogą mieć przypisanego poziomu PRK.

W języku potocznym wyraz poziom często używany jest do wyrażenia oceny jakościowej (niski poziom nauczania, wysoki poziom artystyczny itp.). W kontekście ZSK wyrazu poziom odniesionego do ram kwalifikacji nie można używać do wyrażania ocen tego rodzaju.

W kontekście ZSK przenoszenie osiągnięć oznacza uznawanie przez instytucję certyfikującą pozytywnego wyniku walidacji (poszczególnych zestawów efektów uczenia się), która została przeprowadzona przez inne instytucje.
Ustawa o ZSK daje instytucji certyfikującej możliwość uznania osiągnięć, które nie były walidowane pod jej nadzorem, ale instytucje certyfikujące nie są zobowiązane do pozytywnego rozpatrzenia każdej prośby o przeniesienie osiągnięć zgłaszanej przez osoby ubiegające się o kwalifikację.

Przenoszenie osiągnięć umożliwia rezygnację z powtarzania walidacji efektów, które zostały wcześniej poddane procesowi walidacji.

Rozstrzygnięcie, podjęte na zasadach określonych w ustawie, o ustaleniu poziomu Polskiej Ramy Kwalifikacji dla danej kwalifikacji, na podstawie porównania efektów uczenia się wymaganych dla tej kwalifikacji z charakterystykami poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji.

Poziomy PRK poszczególnych kwalifikacji pełnych zostały ustalone bezpośrednio w ustawie o ZSK. Poziom PRK przypisuje się wyłącznie kwalifikacjom cząstkowym (włączanym do ZSK). Przypisanie poziomu PRK kwalifikacjom cząstkowym odbywa się według zasad określonych w ustawie o ZSK. Porównania wymaganych dla danej kwalifikacji (cząstkowej) efektów uczenia się z charakterystykami poziomów Polskiej Ramy Kwalifikacji dokonuje zespół ekspertów, który przygotowuje rekomendację stanowiącą podstawę przypisania poziomu PRK przez ministra właściwego.

Rada Interesariuszy ZSK jest organem złożonym z przedstawicieli środowisk i instytucji zainteresowanych funkcjonowaniem kwalifikacji, który wspiera ministra koordynatora ZSK w zapewnianiu spójności i porównywalności rozwiązań funkcjonujących w ramach ZSK oraz w ukierunkowywaniu rozwoju ZSK.

Skład Rady Interesariuszy ZSK określono w ustawie o ZSK. Kadencja członka Rady trwa cztery lata (może zostać przedłużona tylko raz). Koniec kadencji połowy członków Rady następuje co dwa lata.

Opis poziomów kwalifikacji funkcjonujących w danym sektorze lub branży; poziomy Sektorowych Ram Kwalifikacji odpowiadają odpowiednim poziomom Polskiej Ramy Kwalifikacji.
Charakterystyki poziomów kwalifikacji w sektorowych ramach mogą być mniej ogólne niż w PRK. Składniki opisu poziomu (deskryptory) w sektorowych ramach kwalifikacji uwzględniają konteksty właściwe dla danej dziedziny.

Sektorowe ramy kwalifikacji powstaną tylko w tych dziedzinach działalności, w których pojawi się potrzeba stworzenia takiego narzędzia. Sektorowa rama kwalifikacji może zostać włączona do ZSK, o ile spełnia warunki określone w ustawie o ZSK.

Słownik Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji

Przyswojona w procesie uczenia się zdolność do wykonywania zadań i rozwiązywania problemów właściwych dla dziedziny uczenia się lub działalności zawodowej.
Termin umiejętności w kontekście ZSK oznacza jedną z trzech wyróżnionych w PRK kategorii efektów uczenia się. Poszczególne kategorie efektów uczenia się w PRK (wiedza, umiejętności, kompetencje społeczne) nie mogą być traktowane całkowicie rozłącznie, ponieważ efekty uczenia się określane jako wiedza zawsze obejmują pewien komponent umiejętności, umiejętności zawsze zawierają pewne elementy wiedzy, a składnikiem kompetencji społecznych zawsze są jakieś umiejętności i pewna wiedza.

Należy też brać pod uwagę, że w języku potocznym (także w niektórych opracowaniach i dokumentach) często są używane zamiennie takie wyrazy jak: wiedza, umiejętności, kompetencje i kwalifikacje.

Sprawdzenie, czy osoba ubiegająca się o nadanie określonej kwalifikacji, niezależnie od sposobu uczenia się tej osoby, osiągnęła wyodrębnioną część lub całość efektów uczenia się wymaganych dla tej kwalifikacji.

Walidacja jest procesem wielowymiarowym i wieloetapowym, obejmującym identyfikowanie, dokumentowanie i weryfikację efektów uczenia się określonej osoby. Identyfikowanie i dokumentowanie są szczególnie ważne w przypadku osób, które uczyły się, nie korzystając ze zorganizowanych form kształcenia. Dla wiarygodności walidacji konieczne jest wskazanie jasnych kryteriów weryfikacji, dostosowanych do charakteru efektów uczenia się.

Nie należy mylić walidacji z uznawaniem kwalifikacji. Jeżeli nadana za granicą kwalifikacja zostanie uznana przez uprawnioną instytucję w kraju, to osoba ją posiadająca nie musi ponownie poddawać się walidacji.

W Polsce nie ma tradycji wyraźnego wyodrębniania walidacji jako etapu w procesie, który kończy się nadaniem kwalifikacji. Z tego powodu w języku polskim brakowało odpowiedniej nazwy dla tego procesu. W tej sytuacji przyjęto termin walidacja, będący spolszczeniem angielskiego validation.

W kontekście ZSK termin wewnętrzne zapewnianie jakości oznacza monitorowanie i okresową ewaluację czynności związanych z nadawaniem kwalifikacji wykonywane przez instytucję certyfikującą. Obowiązek posiadania przez każdą instytucję certyfikującą wewnętrznego systemu zapewniania jakości został wprowadzony ustawą o ZSK.

Wewnętrzne zapewnianie jakości wzmacnia samokontrolę instytucji certyfikującej w toku nadawania kwalifikacji, służy również doskonaleniu mechanizmów wpływających na jakość nadawanych kwalifikacji.
Obowiązek posiadania wewnętrznego systemu zapewniania jakości dotyczy także podmiotów, które przeprowadzają walidację na podstawie upoważnienia instytucji certyfikującej.

Zbiór opisów obiektów i faktów, zasad, teorii oraz praktyk, przyswojonych w procesie uczenia się, odnoszących się do dziedziny uczenia się lub działalności zawodowej.
Termin wiedza w kontekście ZSK oznacza jedną z trzech wyróżnionych w PRK kategorii efektów uczenia się.

Poszczególne kategorie efektów uczenia się w PRK (wiedza, umiejętności, kompetencje społeczne) nie mogą być traktowane całkowicie rozłącznie, ponieważ efekty uczenia się określane jako wiedza zawsze obejmują pewien komponent umiejętności, umiejętności zawsze zawierają pewne elementy wiedzy, a składnikiem kompetencji społecznych zawsze są jakieś umiejętności i pewna wiedza.

Należy też brać pod uwagę, że w języku potocznym (także w niektórych opracowaniach i dokumentach) często są używane zamiennie takie wyrazy jak: wiedza, umiejętności, kompetencje i kwalifikacje.

W kontekście ZSK termin zewnętrzne zapewnianie jakości oznacza monitorowanie i okresową ewaluację czynności związanych z nadawaniem kwalifikacji, wykonywane przez podmiot zewnętrzny wobec instytucji certyfikującej.
Obowiązek zewnętrznego zapewnianie jakości został wprowadzony ustawą o ZSK. Zewnętrzne zapewnianie jakości wzmacnia przestrzeganie standardów w zakresie nadawania kwalifikacji i wspomaga instytucje certyfikujące w doskonaleniu procesów związanych z walidacją i certyfikowaniem.

Rejestr publiczny prowadzony w systemie teleinformatycznym, ewidencjonujący kwalifikacje włączone do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji.

Kwalifikacje włączone do ZSK są wpisane do ZRK niezależnie od tego, czy figurują w innych rejestrach (wykazach, spisach) prowadzonych na potrzeby poszczególnych resortów, branż, środowisk i instytucji.

Obecność kwalifikacji w zintegrowanym rejestrze oznacza, że jej wiarygodność została potwierdzona przez władze publiczne, oraz że ma ona określony poziom PRK.

Kwalifikacji, które nie zostały włączone do ZSK, nie można wpisać do ZRK.

Dane o kwalifikacjach gromadzone w ZRK są publicznie dostępne na portalu ZSK.

Wyodrębniona część Krajowego Systemu Kwalifikacji, w której obowiązują określone w ustawie standardy opisywania kwalifikacji oraz przypisywania poziomu Polskiej Ramy Kwalifikacji do kwalifikacji, zasady włączania kwalifikacji do Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji i ich ewidencjonowania w Zintegrowanym Rejestrze Kwalifikacji, a także zasady i standardy certyfikowania kwalifikacji oraz zapewniania jakości nadawania kwalifikacji.

Zintegrowany System Kwalifikacji obejmuje dużą część polskich kwalifikacji, które są do niego włączone z mocy ustawy lub mogą być włączane decyzją właściwych ministrów.

Poza zintegrowanym systemem mogą w Polsce funkcjonować kwalifikacje, które nie zostały włączone do tego systemu, jednak takie kwalifikacje nie mają przypisanego poziomu PRK i nie mogą zostać wpisane do Zintegrowanego Rejestru Kwalifikacji.