Przypisanie poziomu PRK do kwalifikacji następuje po porównaniu wymaganych dla danej kwalifikacji kompetencji (efektów uczenia się) z charakterystykami poziomów w Polskiej Ramie Kwalifikacji. Porównania dokonuje powołany do tego zadania zespół ekspertów.

Do kwalifikacji pełnych odpowiednie poziomy PRK zostały przypisane w art. 8 ustawy o ZSK. 

Przypisanie poziomu PRK do kwalifikacji cząstkowych odbywa się według zasad określonych w ustawie o ZSK. 

W ZSK osiągnięciem jest oddzielnie sprawdzona i formalnie potwierdzona część kompetencji (efektów uczenia się) wymaganych dla kwalifikacji. 

Oddzielnie potwierdzić można tylko te wymagania, które w opisie kwalifikacji są przedstawione w postaci modułu - wyodrębnionego zestawu efektów uczenia się powiązanych ze sobą i tworzących pewną całość.

Kwalifikacja wolnorynkowe (dawniej rynkowe) funkcjonują na „wolnym rynku kwalifikacji”, to znaczy nie są uregulowane w powszechnie obowiązujących przepisach.  

Kwalifikacje wolnorynkowe tworzą dla siebie niektóre duże firmy, korporacje, stowarzyszenia i organizacje.  Kwalifikacje te mogą dotyczyć działań o charakterze zawodowym oraz innych rodzajów aktywności, w tym m.in. działalności wychowawczej (np. sprawności i stopnie harcerskie).

O włączeniu do ZSK kwalifikacji wolnorynkowej decyduje minister właściwy dla danej kwalifikacji na wniosek zainteresowanego środowiska. Kwalifikacja wolnorynkowa nie musi być włączona do ZSK.

Kwalifikacja uregulowana funkcjonuje na podstawie przepisów prawa, z wyłączeniem przepisów dotyczących systemu edukacji (według terminologii przyjętej w ustawie o ZSK świadectwa szkolne oraz dyplomy ukończenia studiów.nie są kwalifikacjami uregulowanymi)  

Z punktu widzenia gospodarki i rynku pracy kwalifikacje uregulowane są niezbędnym uzupełnieniem kwalifikacji pełnych nabywanych w systemach oświaty i szkolnictwa wyższego. 

O włączeniu do ZSK kwalifikacji uregulowanej  decyduje minister właściwy dla danej kwalifikacji. Kwalifikacja uregulowana nie musi być włączona do ZSK.

Kwalifikacja sektorowa nie jest uregulowana powszechnie obowiązującymi przepisami. Jest to kwalifikacja o charakterze zawodowym, która odpowiada na konkretne potrzeby branży lub sektora. Uprawnienie do nadawania kwalifikacji sektorowej może uzyskać wyłącznie instytucja prowadząca działalność w obszarze danej branży lub sektora.

Ustawa o ZSK kwalifikacjami rzemieślniczymi nazywa te, dla których wymagania egzaminacyjne ustala Związek Rzemiosła Polskiego. 

Kwalifikacje rzemieślnicze uzyskują osoby, które złożyły stosowne egzaminy przed komisjami egzaminacyjnymi izb rzemieślniczych. 

Ustawa o ZSK dzieli kwalifikacje na pełne i cząstkowe. Kwalifikacje pełne nadawane są wyłącznie w ramach oświaty i szkolnictwa wyższego, po ukończeniu szkoły podstawowej i średniej oraz po ukończeniu studiów. Wszystkie rodzaje kwalifikacji pełnych wymienione są w art. 8 ustawy o ZSK.

Jest kilka różnych rodzajów kwalifikacji cząstkowych, w tym m.in. uregulowane, wolnorynkowe, sektorowe, rzemieślnicze.

W porównaniu do kwalifikacji pełnych w kwalifikacjach cząstkowych zakres wymaganych kompetencji jest węższy. Zwykle te wymagania powiązane są z wyraźnie określonymi rodzajami działań. 

Kwalifikacja cząstkowa może stanowić rozszerzenie lub pogłębienie kwalifikacji pełnej (np. lekarze mogą uzyskać specjalizację lub certyfikat uprawniający do badań USG).

Kwalifikacja cząstkowa może być wymagana do zatrudnienia na określonym stanowisku, (np. kierowcy autobusu muszą mieć odpowiednie prawo jazdy).